Droga Cywilnoprawna
Oprócz wspomnianych wyżej świadczeń, pracownik może także dochodzić swoich praw na drodze cywilnoprawnej (jeśli wina pracodawcy jest w przypadku wypadku ewidentna – np. nieprzestrzegane były zasady bezpieczeństwa i higieny pracy). Mamy tu do czynienia z odpowiednimi roszczeniami z art 444 – 446 Kodeksu Cywilnego – np. renta z tytułu częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej, odpowiednia kwota tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Art 444KC:
§ 1. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
§ 2. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
§ 3. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.
Art. 445. § 1. W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Warto tutaj wspomnieć, iż roszczenie o zadośćuczynienie z art 445 może przejść na spadkobierców tylko w wypadku gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.
W przypadku gdy z przedmiotowym wypadkiem przy pracy jest związana śmierć osoby która uległą wypadkowi przy pracy, rodzina poszkodowanego może domagać się także renty (w przypadku gdy na poszkodowanym ciążył obowiązek alimentacyjny; w tym aspekcie odsyłam do odpowiednich przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego). Renty mogą także domagać się osoby, którym zmarły dostarczał środków utrzymania. Sąd może ponadto przyznać członkom najbliższej rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie lub zadośćuczynienie – za doznaną krzywdę.
Art. 446. § 1. Jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł.
§ 2. Osoba, względem której ciążył na zmarłym ustawowy obowiązek alimentacyjny, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody renty obliczonej stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego przez czas prawdopodobnego trwania obowiązku alimentacyjnego. Takiej samej renty mogą żądać inne osoby bliskie, którym zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania, jeżeli z okoliczności wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
§ 3. Sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.
Warto zapamiętać, że nie chodzi tylko o utracone odszkodowanie, ale także o ewentualne świadczenia rentowe w związku z wypadkiem w pracy. Jeżeli pracodawca nie sporządził protokołu powypadkowego i nie zgłosił wypadku w pracy warto skorzystać z pomocy kancelarii dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.
Świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują pracownikowi, gdy wyłączną przyczyną wypadków było:
– udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa
– w znacznym stopniu przyczynienie się do spowodowania wypadku poprzez wprowadzenie się w stan nietrzeźwości lub bycie pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych,
Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że ubezpieczony znajdował się w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, pracodawca powinien skierować pracownika na badanie niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie.
Pracownik jest obowiązany poddać się temu badaniu. Odmowa poddania się badaniu lub inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie powodują pozbawienie prawa do świadczeń, chyba że pracownik udowodni, że miały miejsce przyczyny, które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu.
Ustalenie w protokole powypadkowym wyłącznej winy pracownika wymaga wyczerpującego uzasadnienia. Pracownik może wnieść do protokołu swoje zastrzeżenia, a następnie dochodzić swoich praw w postępowaniu sądowym.
Pomimo ustalenia przez pracodawcę faktu wypadku przy pracy, ZUS może odmówić wypłaty odszkodowania wskazując na działanie zawinione pracownika, który poprzez rażące naruszenie przepisów BHP w sposób istotny przyczynił się do powstania wypadku przy pracy.
Jeżeli stan nietrzeźwości pracownika jest bez związku z zaistnieniem wypadku przy pracy, ZUS winien wypłacić świadczenia z tytuły wypadku przy pracy. Z taką sytuacją można się spotkać, gdy na przykład nietrzeźwemu pracownikowi, który nie naruszył w inny sposób przepisów BHP spadła na głowę dachówka z dachu remontowanego budynku.
Jeżeli pracodawca odmówił uznania wypadku jako wypadku przy pracy lub też ZUS odmówił przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego warto zasięgnąć profesjonalnej porady prawnej.
Autor:
Tomasz Piotr Chudzinski
asystent prawny we wrocławskiej siedzibie Kancelarii Dochodzenia Roszczeń Odszkodowawczych. Zajmuje się m.in. dochodzeniem odszkodowań i negocjowaniem wysokości wynagrodzenia za bezprawnie stojące słupy i napowietrzne linie elektroenergetyczne, a także prawem pracy i ubezpieczeń społecznych
Dodaj komentarz